لوله درزدار ERW و HFI

نکته‌ای درباره عدم امتزاج مناسب در جوش ERW

لوله ERW به دلیل مشکلات اولیه‌ای که داشت عموماً به عنوان یک لوله درجه دو شناخته شد که از آن در خطوطی که فشار کمی دارند استفاده می‌گردید. با این حال در دهه ۸۰ میلادی به دلیل کمبود لوله مانیسمان (لوله‌های بدون درز) و ارزان‌تر بودن لوله‌های ERW، تامین کنندگان و مصرف کنندگان تلاش‌های زیادی را برای بهبود کیفیت کارخانه‌های لوله‌سازی انجام دادند.
ردیابی دقیق خط جوش توسط تجهیزات بازرسی اتوماتیک اولتراسونیک یکی از مهمترین دستاوردها در این زمینه بود، زیرا ممکن است پس از خروج لوله از خط جوشکاری، خط جوش به آرامی بچرخد. به علاوه استاندارد عملیات حرارتی خط جوش که برای اطمینان از کیفیت سفتی جوش ضروری است بسیار مهم است. برخی از مشخصات مورد نیاز برای انجام عملیات حرارتی خط جوش محلی استفاده از کویل‌های القایی است که کل بدنه لوله را در داخل کوره به صورت طبیعی حفظ می‌کنند. در نتیجه این پیشرفت‌ها لوله‌های مدرن ERW/HFI عملکرد بسیار بهتری نسبت به محصولات قدیمی‌تر دارند و بسیاری از اپراتورها از این لوله‌ها برای انتقال گاز فشار قوی استفاده می‌کنند..

برای انتهای لوله سه استاندارد متداول وجود دارد

۱. انتهای ساده (PE)
۲. انتهای حدیده شده (TE)
۳. انتهای تراشیده شده با شکل اُریب (BE)
انتهای ساده معمولاً برای لوله مانیسمان با قطر کم استفاده می‌شود. این نوع لوله‌ها معمولاً با ترکیب فلنج‌های اسلیپون (Slip on) و اتصالات و فلنج‌های ساکِت وِلد استفاده می‌شود.